Todo un camiño...

Todo un camiño por atravesar,cantidade de rochas que cruzar ata chegar a orilla, a orilla do inmenso mar que leva a calma, tranquilidade, e a mais absoluta relaxación, sin miramentos nin obrigas, bueno pode que tal vez unha....só unha...ou quizais dúas.....vivir cada momento como se fose o último e ser feliz!sobre todo ser feliz!


Coñecerte si me deixas, e por suposto convidarte de novo a un ratiño de sorrisos!


** Sin que nadie o soubera
houbo un intre puro
no que nada houbo.
agora,
na palma da ágoa,
dá sombra o fruto do instantiño aquel.** =) =)

Non é o que ves reflexado, é o que ves tras o reflexo...