domingo, 20 de octubre de 2013

pasado...

Acaba de chegar e xa ten máis méritos, máis oportunidades e incluso máis credibilidade que eu....alegrome de ter aberto os ollos, aínda que sexa tan desafortunadamente tarde....Xente que non merece a pena,nin antes,nin agora, nin nunca.
Espero que vos aproveite todo o dano que estades a facer, que gocedes na vosa mentira, no voso plan, no voso clan..no voso equipo....
Non te preocupes pola xente do pasado, hai unha razón (neste caso miles....) pola que non estarán no teu futuro!

lunes, 14 de octubre de 2013

o tempo...

Co paso do tempo, unha vaise dando conta das cousas, vai encaixando todo, vai collendo outro fío, un certo sentido....Quixestes manexar a todos ó teu antoxo..mágoa que conmigo non o conoseguises, por iso acabou todo...entre ti e mais eu..entre eu e mais él, e mais ela....Quixestes manexar todo coma se fósemos títeres..simplemente para único beneficio teu.....O que máis me doe, non foi o final, xq se de verdade eres así, alégrome na alma de terme separado de vós, o que máis me doe, e que haxa inocentes que paguen as túas consecuencias, que haxa inocentes q se visen en calles sen saída, e que decidisen pola túa maldade tirar a toalla.....é unha mágoa perder a esa persoa que si me soubo valorar, aínda que fosen só dous días.
Poderás seguir manexando a eses títeres sen personalidade...poderás mentres non se rompa a corda....Todo é cuestión de tempo.

jueves, 26 de septiembre de 2013

a tomar por culo!

mientras mi conciencia este limpia, que el mundo diga lo que quiera porque la que va con fuerza..soy YO!!!!

domingo, 17 de febrero de 2013

T.H.E E.N.D

siempre se dijo que es mejor estar sol@ que mal acompañad@,si es que no hace falta mucho más....sólo algo tan sencillo como el tic tac de un reloj...el paso del tiempo, para darnos cuenta de lo que realmente merecemos, y sí! me merezco algo mejor. Ahora me doy cuenta de todo el tiempo que he tirado a la basura pensando en que algún día cambiarías...en que algún día todo cambiaría y volvería a ser como antes..o quizás mejor...q ilusa!
Cada día que pasa y veo tus hazañas...tus intentos de querer hacerme más daño...no te das cuenta de que ya no puedes? todo el daño ya está hecho...así que desde hoy algo ha cambiado! por qué hoy? simplemente porque a veces no basta con que toda la gente te diga que la estás cagando pero bien....que te avise todo el mundo de que te están haciendo la puñeta, o de que te la van a seguir haciendo.....sino que tienes que darte cuenta tu solit@....hay un detalle..por pequeño que sea...que te abre los ojos! ese detalle que hace que se derrame todo el agua del vaso...q se ahoguen los recuerdos y que todo quede en un mal sabor de boca..o en una sensación tipo una mala resaca...pero eso sí...siempre con la maravillosa sensación de haber aprendido de este gran error!! se acabó! no paso página! cierro el libro y lo tiro a la basura!
"Hoy es el primer día del resto de mi vida, porque desde hoy creo que lo más importante de esta vida es saber volar sol@."

jueves, 29 de noviembre de 2012

Definitivamente...

De que coño vas?? non...digoo en serio, é unha resposta que necesito saber!porque cada día estou máis perdida e desorientada, nonsei a que veñen moitas das túas actitudes, de feito, por non saber creo que non o sabes nin ti...
Primeiro fas que tome algunha decisión que implica aceptar compartir cousas da túa vida ou definitivamente deixar de facelo, e cando opto por darche outra oportunidade atópome con esto???
Non te preocupes xa captei a mensaxe, xa teño feitas as maletas para saír definitivamente da túa vida, pero ten en conta, que unha vez que marche será para SEMPRE, e que si salo da túa vida, será en relación a todos os aspectos que ela inclúe, así que non se che ocurra mirarme,falarme, e moito menos pagalas cos que me rodean, cas túas habituais miradiñas de "odio" ou de nonsei moi ben o que...quizáis envidia...sí eso pode ser...
Por diante actúas dunha maneira, por detrás de outra....as persoas que son como unha veleta non son quen de confiar nelas...
Así que xa sabes, esto é un cambio, un cambio para SEMPRE.
Aquí seguirei esperando a que apareza alguén que mereza a pena, ainda que por culpa túa...o resto de persoas que pasen pola miña vida terán que aguantar de min unha certa dosis de desconfianza...xa non me fío, xa non vou permitir que outra persoa entre na miña vida da mesma maneira que o fixestes tí, arrasando con todo o seu paso, sin importar que os cristais que caían o chan e quebraban en anacos, se volverían a  unir de novo,sen importarlle absolutamente nada máis que a súa felicidade en cada momento, sen importarlle a miña en absoluto, non...xa non o vou a permirtir máis.
Esperanzo a que cicatrice.

sábado, 10 de noviembre de 2012

Olvidar...

Mentres eu sigo castigándome con esta soedade....ti xogas a vestirte de felicidade!xogas a facerme ver que che vai moi ben, que eres feliz con ela, máis do que eras conmigo, pero por qué estando con ela non paras de mirarme? por qué pretendes saber en todo momento quen está sentado conmigo, quen entra conmigo nese bar que tantos recordos nos trae???.... non podo seguir con esta agonía....mentres eu sigo esperando a que un día te decidas...ti segues facendo todo o posible para que me sinta ignorada..aínda que a túa mirada diga o contrario...que pretendes?? non o logrei comprender ata agora...e non o lograrei comprender nunca!! ....o mellor é asimilar que a nosa historia se resume nunha triste canción..que ti segues pensando en min pero que algo che limita a intentar facerme dano para que trate de olvidarme de ti..e que espero que algún día te arrepintas de todo o que estás facendo agora......Pasamos moitas cousas, moitos temporais, e seguimos en pé...cada un a súa maneira pero os dous en pé, nonsei ata que punto poderei aguantar....só sei que o mellor vai ser olvidarche!
(Más que no tenerte...me duele tu olvido....)

martes, 30 de octubre de 2012

Gritos....

Gritas, humillas, inferiorízasme....fasme sentir vacía...inútil, atada,máis que atada...encadenada...encarcelada...xa teño visto pelis de presos e de cárceres, con cadenas perpetuas máis levadeiras que esta...

A paciencia ten un límite...o corpo tamén...e se cadra un máis pequeno....

Nin esto é vida...nin eso que ti cres é querer...

Desorientada e farta...sin saber moi ben ata cando poderei soportalo..