Nonsei cando empezou nin por qué só sei que comezou, como si nos cruzásemos nunha autopista a 100 por hora,....nonsei cando rematará nin me importa, só quero disfrutar do que o tempo nos queira agasallar segundo tras segundo, e verche sorrír, e verche, e confiar, confiar en que algún día pase! confíar como confias ti en min, sin ter por qué! =)
PD: Deixa que che invité a un café, sen azucre....sen alento =)
Que bonito Alba! :D
ResponderEliminar