Olvidar...

Mentres eu sigo castigándome con esta soedade....ti xogas a vestirte de felicidade!xogas a facerme ver que che vai moi ben, que eres feliz con ela, máis do que eras conmigo, pero por qué estando con ela non paras de mirarme? por qué pretendes saber en todo momento quen está sentado conmigo, quen entra conmigo nese bar que tantos recordos nos trae???.... non podo seguir con esta agonía....mentres eu sigo esperando a que un día te decidas...ti segues facendo todo o posible para que me sinta ignorada..aínda que a túa mirada diga o contrario...que pretendes?? non o logrei comprender ata agora...e non o lograrei comprender nunca!! ....o mellor é asimilar que a nosa historia se resume nunha triste canción..que ti segues pensando en min pero que algo che limita a intentar facerme dano para que trate de olvidarme de ti..e que espero que algún día te arrepintas de todo o que estás facendo agora......Pasamos moitas cousas, moitos temporais, e seguimos en pé...cada un a súa maneira pero os dous en pé, nonsei ata que punto poderei aguantar....só sei que o mellor vai ser olvidarche!

(Más que no tenerte...me duele tu olvido....)