Cuestión de tempo.........

Antes non era tan evidente, parece como si aquel suceso fose o derradeiro e decisivo para afianzalo, agora cada día estou máis segura de que non se tratou máis que dun xogo,un xogo inútil que fixo perder a paciencia, o tempo e as ganas...un xogo no que saín perdendo, un xogo ó que non quedan ganas de volver a xogar.

E mentres se afianza, eu continúo contemplando atardeceres......asegurándome de non volver a vista atrás,contemplando únicamente a caída da tarde ou se cabe nalgún instantiño, o seu sorriso ó meu carón.